Koh Rong en Koh Rong Samloem

 

Zondag 27 december: 
Bij het opstaan was ik nog steeds niet fit. Maar het ging al beter. Na ’t ontbijt ben ik samen met Chelsey naar White Beach gegaan. Regina voelde zich niet goed, Stephen had ook voedselvergiftiging en David was ook niet helemaal fit. Dat ging lekker zeg! Tegen 4u kwam Regina naar het strand en samen zouden we naar Long Beach gaan. Daar schijnt de zonsondergang ook weer heel mooi te zijn. Een bootje fixen dan maar! Eenmaal bij de pier aangekomen moesten we onze afdingtoverkunsten weer uit de kast halen. Te veel geld ergens voor vragen is natuurlijk normaal. Na een voor ons acceptabele prijs, mét extra’s, stapten we met een ander stel in de boot. Eenmaal op het strand waren de geruchten juist. Dit was weer een van die memorabele, geweldig mooie, adembenemende zonsondergangen. Eenmaal terug in de boot was het tijd voor onze ‘extra’s’, 5 minuten stop waar we konden zwemmen met het lichtgevende plankton. Eenmaal in het water werd ik weer betoverd door die vele lichtjes. Dit keer waren het er nog meer! De volle maan (die met de andere boottrip fel scheen en hierdoor de plankton minder zichtbaar werd), had zich wat meer verstopt. Woehoeee, It looks like magic! Ik zou uren in het water kunnen blijven zo gaaf. Maarja, afspraak is afspraak. Na 5-10 minuten begon de kapitein met licht te schijnen in het water waardoor de plankton verdween en we wel het water uit moesten komen. Omdat iedereen zo fit was, werd dit ook een rustig avondje. Douchen, eten en tas in pakken. 

Maandag 28 december:
Op naar Koh Rong Samloem met de boot! Een kleiner, rustiger eilandje vlak bij Koh Rong. Even bijkomen van de feestdagen en opladen voor nieuwjaar. Na een hostel gevonden te hebben, aan het strand, zijn we op het strand gebleven tot de avond. Lekker genoten van een koude douche, ja het begint al te wennen! (we hebben al bijna 2 weken koude douches..) Ons avond eten genuttigd, nog een drankje gedaan en een ijsje gegeten. Al met al lagen we weer op tijd op bed.


Dinsdag 29 december:
Gisteren hebben we geregeld dat we met een duikinstructeur mee konden varen naar Sunset Beach. Eenmaal daar aangekomen voelde het als expeditie Robbinson. Een verlaten strand met maar 5 mensen. Gelukkig bleken er ook op dit verlaten strand toch nog resorts te zitten mét restaurants. Omkomen van de honger zouden we niet doen haha. Als voorzorgsmaatregel hadden we snorkels mee genomen. En deze kwamen goed van pas! Vlak bij de steiger waren echt miljoenen visjes te spotten. Toen ik daar samen met Stephen aan het dobberen was. Kregen we de schrik van ons leven. Er werd iets vlakbij ons in het water gegooid en binnen no-time waren we omsingeld door duizenden happende visjes! HELP! Wat gebeurd hier? Na een kort moment van paniek kwamen we er achter dat er een stel ‘grappige’ cambodianen voedsel in het water hadden gegooid. Hellooo visfestijn. Na een geweldige zonsondergang gezien te hebben, het is tenslotte sunset beach, stapten we op de boot en werden we terug gebracht naar ons hostel. Na een paar drankjes en kaartspelletjes kroop ik weer in mijn wiebelige stapelbedje, die me het gevoel gaf nog op de boot te zijn. 

Woensdag 30 december:
Ook vandaag konden we weer met de duikinstructeur meevaren en werden we gedropt op Saracenbay (beach). Het begint vast saai te worden al die stranden? Haha. Nou jullie begrijpen wel wat we hier gedaan hebben. De terugweg was een ander verhaal. We zouden terug gaan met de ‘goederen boot’ die elke dag spullen haalt en brengt van en naar de eilanden. Toen deze boot aankwam op de steiger was die zo ontzettend vol. Er werden geen extra passagiers toegelaten en na 10 minuten bedrijvigheid met spullen in en uitladen zagen we onze taxi wegvaren. En nuuuu? Een beetje verward zaten we op de stijger. Zou de boot nog terug komen? Zou er nog een andere boot komen? Na een kwartiertje kwam er een boot met duikuitrusting aanvaren. Rustig liep deze meneer zijn materialen langs en legde de boot vast. Niets vermoedend van het plannetje dat in ons hoofd broedde kwam hij de stijger oplopen. Meteen ondernam Regina actie. Deze boot moest ons naar het hostel brengen! Na wat overleg en discussie besloot deze man dat dan ook daadwerkelijk te doen. Voor een kleine vergoeding natuurlijk. De boot was langzaam en de muziek die deze gast speelde extreem luid maar dat gaf niet, we gingen weer terug naar ons hostel! Eenmaal terug hebben we gedoucht, gegeten en onze tas weer ingepakt.