een lange stilte in het klooster
Blijf op de hoogte en volg Pamela
15 April 2016 | Thailand, Surat Thani
Op 31 maart begon ons avontuur in het monastry. Een boeddhistisch klooster. Om 4u ’s ochtends kwamen we aan op Suan Mok. Het was donker, geen straat lantaarns en niemand die ons iets kon vertellen. Na wat onhandig rondgedrentel kwam er iemand die ons de weg kon wijzen. Of we wilde wachten tot een uur of half 7 voor we de volgende stap konden zetten. Na een kort tukkie was er iemand die ons naar het juiste complex kon brengen. Daar begon het al. Een heel boekwerk om te lezen, voorwaarden waar je aan moest voldoen, handtekening zetten en spullen inleveren. Een interview, weet je heel zeker dat je dit wil gaan doen? Oef.. dat klonk allemaal wel heel spannend. Waar schrijven we ons voor in? 10 dagen lang, 2 maaltijden per dag, slapen op een betonnen bed met houten ‘ kussen ‘, dagen van 4u ’s ochtends tot 9u ’s avonds en het allerbelangrijkste: alles in absolute stilte…
We hadden al A gezegd, nu was het tijd om B te zeggen. Op 31 maart om 19:00 gingen onze monden dicht.
Het ritme was erg wennen, het bed was erg wennen, de maaltijden waren erg wennen. Jup, alles anders dan normaal.
De eerste 3 dagen waren verschrikkelijk. Mediteren? Ik kon er geen kaas van maken. En de houding? Nop, niet echt voor mij weggelegd. En je mond dicht houden? Praat me er niet van! En wat deed eigenwijze Pamela? Juist, gewoon doorgaan! Na een potje heel hard huilen en een ‘ gesprek’ met de begeleider zag ik het wel weer zitten. Langzaam maar zeker raakte ik aan het ritme gewend en kon ik steeds beter in de houding zitten. Mediteren, dat was nog wel een beetje vaag. Maar de momenten dat ik mijn hoofd goed leeg kon maken (er gaat heel veel, echt heel erg veel door je gedachtes als je niet mag praten) voelde geweldig en gaf me een euforisch gevoel. (die je dan natuurlijk niet kon delen met iemand).
Het lastige tijdens deze periode is denk ik geweest dat je niks met elkaar kon delen, David zat dichtbij, maar toch heel erg veel weg. Jongens en meiden waren strikt apart. Eigen gedeelte van de meditatiezaal, eigen gedeelte van de eetzaal, eigen dorms, eigen yoga en ga zo maar door. De stilte was ook vreemd. In stilte lopen, in stilte eten, je concentreren op elke hap van de smerige rijstsoep zonder afleiding (of genieten van de stukjes fruit die bij het eten zaten), geen geklets in de dorms. Oh en spinnen vangen was een van mijn taken in de dorm! Ook al was het stil de dames wisten mijn deur te vinden en duidelijk te maken dat ik direct moest helpen haha. Je wordt heel handig in uitbeelden op zo’n moment.
Ik geen spijt van de ‘ silent meditation retreat’ . Het heeft me heel wat lessen geleerd. Niet allemaal met een pen te beschrijven, maar je waardeerde je eigen bed en douche wel! Hahaha
Ook zullen sommige dingen nog moeten bezinken wanneer ik dit schrijf. Maar wanneer een echte uitdaging wilt, je meer over jezelf, je gedachtes en verlangens wilt leren, dan is dit een echte aanrader.
Op 11 april zat ons avontuur in het retreat er weer op. Dit brengt me dan ook waar we nu zijn: op Langkawi in Maleisië. Maleisië is het land waar we de laatste dagen van onze reis gaan doorbrengen voor we op 24 april weer in Nederland aankomen.
We hadden al A gezegd, nu was het tijd om B te zeggen. Op 31 maart om 19:00 gingen onze monden dicht.
Het ritme was erg wennen, het bed was erg wennen, de maaltijden waren erg wennen. Jup, alles anders dan normaal.
De eerste 3 dagen waren verschrikkelijk. Mediteren? Ik kon er geen kaas van maken. En de houding? Nop, niet echt voor mij weggelegd. En je mond dicht houden? Praat me er niet van! En wat deed eigenwijze Pamela? Juist, gewoon doorgaan! Na een potje heel hard huilen en een ‘ gesprek’ met de begeleider zag ik het wel weer zitten. Langzaam maar zeker raakte ik aan het ritme gewend en kon ik steeds beter in de houding zitten. Mediteren, dat was nog wel een beetje vaag. Maar de momenten dat ik mijn hoofd goed leeg kon maken (er gaat heel veel, echt heel erg veel door je gedachtes als je niet mag praten) voelde geweldig en gaf me een euforisch gevoel. (die je dan natuurlijk niet kon delen met iemand).
Het lastige tijdens deze periode is denk ik geweest dat je niks met elkaar kon delen, David zat dichtbij, maar toch heel erg veel weg. Jongens en meiden waren strikt apart. Eigen gedeelte van de meditatiezaal, eigen gedeelte van de eetzaal, eigen dorms, eigen yoga en ga zo maar door. De stilte was ook vreemd. In stilte lopen, in stilte eten, je concentreren op elke hap van de smerige rijstsoep zonder afleiding (of genieten van de stukjes fruit die bij het eten zaten), geen geklets in de dorms. Oh en spinnen vangen was een van mijn taken in de dorm! Ook al was het stil de dames wisten mijn deur te vinden en duidelijk te maken dat ik direct moest helpen haha. Je wordt heel handig in uitbeelden op zo’n moment.
Ik geen spijt van de ‘ silent meditation retreat’ . Het heeft me heel wat lessen geleerd. Niet allemaal met een pen te beschrijven, maar je waardeerde je eigen bed en douche wel! Hahaha
Ook zullen sommige dingen nog moeten bezinken wanneer ik dit schrijf. Maar wanneer een echte uitdaging wilt, je meer over jezelf, je gedachtes en verlangens wilt leren, dan is dit een echte aanrader.
Op 11 april zat ons avontuur in het retreat er weer op. Dit brengt me dan ook waar we nu zijn: op Langkawi in Maleisië. Maleisië is het land waar we de laatste dagen van onze reis gaan doorbrengen voor we op 24 april weer in Nederland aankomen.
-
15 April 2016 - 14:03
Tante Rika:
Wat mooi om jullie verslagen te lezen wat zullen jij en David veel gezien en beleefd hebben. Nog een klein weekje en dan zit jullie tocht erop. En ga je weer naar het gestreste leven. Zo te lezen hebben jullie het erg mooi gehad. Geniet nog van de laatste week . En een hele goede en gezonde reis terug. Ik kom snel bij je moeder een bakkie doen zodat ik je kan spreken. Dikke knuffel xxx tante rika -
15 April 2016 - 19:09
Joke Ruis :
Pamela wat is dit een prachtige ervaring . Heel knap dat jullie het hebben volgehouden . Wou dat ik het kon doen . je hebt een geweldige reis gemaakt . Dit nemen ze je nooit meer af . Genieten jullie nog even van deze laatste dagen , vooral niet denken aan het leven hier . sluit alles even buiten . blijf nog even dicht bij je zelf ,en lekker na genieten . Wens jullie een goede reis terug , en Welkom thuis . groeten voor David en jou . Joke Ruis xxx -
16 April 2016 - 14:15
Joke De Graaf:
In één woord PRACHTIG! Wat een schitterende ervaring om deze reis te maken. Ik heb regelmatig hard op zitten lachen om wat je hebt geschreven Pamela over wat jullie hebben meegemaakt. Ik had ook af en toe een brok in m'n keel en de tranen in mijn ogen. Deze levenservaring nemen jullie voor de rest van jullie leven mee. Heel mooi en goed dat jullie het volgehouden hebben in het klooster. Het lijkt me heel moeilijk maar echt de moeite waard. Nog lekker een weekje van elkaar, de zon en het strand genieten en dan weer terug naar huis. Heel veel plezier, goeie reis terug gewenst en tot de 24e! Ik kijk er erg naar uit om jullie te knuffelen hoor, dikke knuffels en xxx Joke de Graaf
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
