schitterende tempels en een trekking

13 maart: omdat we de stad Yangon niet zo heel bijzonder vonden en we de hoofdattractie al gezien hadden besloten we verder te gaan met onze reis door Myanmar. De volgende bestemming was Bagan. Hier wilden we naar toe gaan met de trein. Bepakt en bezakt stonden we op het station. Misschien voel je het al aankomen, juist, Volgeboekt! Normaal kun je gemakkelijk dingen op het laatste moment kopen, geen probleem. Maar nu stuitte we gewoon op een volgeboekt trein. Aangezien de bussen allemaal ’s avonds gaan zijn we maar terug gegaan naar ons hostel. Daar bus geboekt en gewacht tot het tijd was. Eenmaal op het busstation weer typisch Aziatische taferelen. Je wordt ergens gedumpt en elke keer als je vraagt welke bus nou precies de jouwe is, wordt er vaag in een richting gewezen. Zo ook vanavond, bleek dat we helemaal aan het andere eind van het busstation moesten wezen. (die overigens nog 4x zo groot was als we verwachtte, dus dat duurde bijna 20 minuten). Toen begon onze nacht weer in de bus.
14maart om 4u in de ochtend kwamen we aan in Bagan. In het pikkedonker stond er gelukkig nog een taxichauffeur die ons naar t hostel kon brengen. We konden niet inchecken maar de dame vertelde ons dat we wel de zonsopgang konden bekijken op de tempels. Na een e-bike gehuurd te hebben tuffen we naar de tempels. Op naar de zonsopgang! Opeen gepakt met een buslading Chinese (verkeerde tempel gekozen) konden we genieten van een betoverende zonsopgang. Al crossend op onze ebike reden we langs zo veel verschillende soorten tempels. Elke keer was weer een verassing. Op onze tochtjes zijn we meerdere malen verdwaald maar juist dat maakte dat we ons opperbest vermaakte. Verlaten tempels, geen toeristen of bewakers en de mogelijkheid om lekker ongestoord rond te neuzen. Tussen de middag konden we inchecken en hebben dan ook direct maar een lekker tukkie gedaan. Heetst van de dag dus ook maar t beste om niet in de brandende zon te zijn. Aan het einde vn de dag was het tijd voor een magische zonsondergang. Na het fiasco van de ochtend waren we vastbesloten een tempel te vinden die niet bevolkt was met Chinese. Gelukkig bestaat google! We beklommen de pagode en er was maar een ander persoon op hetzelfde idee gekomen. Zo konden we genieten van een rustige, warme en geweldig mooie zonsondergang.
De volgende dag hebben we weer Bagan doorgecrosst op zoek naar nieuwe tempels die we nog niet ontdekt hadden. Gelukkig heeft Bagan meer dan 2000 tempels dus daar waren we ook weer de hele dag zoet mee. In de avond hebben we onze tas gepakt voor onze reis naar Kalaw. Een Duitse jongen uit het hostel was jarig, en dat konden we natuurlijk ook niet ongemerkt voorbij laten gaan.
Op 16 maart zijn we vertrokken naar Kalaw. De busreis begon al dat we veel te laat werden opgehaald en de pick-up bus zat prop vol. Alle stoelen waren bezet, maar daar weten ze wel raad mee! De kinderkrukjes worden uit de kast gehaald. Oftewel je moet, in Davids geval, je benen in je nek leggen om te gaan zitten! Verder verliep de busreis, na de overstap naar een gewone bus, vrij soepel. Tijdens de busreis ontmoette we een Nederlandse jongen die zo’n beetje dezelfde plannen had in Myanmar als wij. Het klikte goed en eenmaal in Kalaw besloten we dan ook ons samen in te schrijven voor een 3daagse trekking naar het Inle Lake
We waren met een leuke groep van totaal 6 personen, inclusief gids. De gids was een jongen van 21 en de eerste stop die we zouden maken was bij zijn huis. De trekking bracht ons door rijstvelden, bergen, smalle paadjes, langs rivieren en door dorpjes. Het was 3 dagen volop genieten. Beide nachten hebben we in een huis geslapen van een persoon in een van de dorpjes waar we eindigde. De mensen zijn super gastvrij en elke keer als we een dorpje binnen kwamen wandelen kregen we lamme armen en kaken van het zwaaien en lachen. Het zelfde gold voor ’t eten. Ze blijven maar thee en snacks aan bieden zo snel het lijkt dat er iets leeg is. Hup, daar staat weer een dampende mok thee voor je neus, snackjes bijna op? Hier neem nog wat! De laatste dag van de trekking was de kortste, in plaats van 7u lopen waren het er 5. Ook werden we met een bootje naar onze eind bestemming gebracht. In een smal bootje keken we onze ogen uit. De boot bracht ons door smalle kanaaltjes waar overal groentes verbouwd werden op het water, huisjes op hoge palen en met als enige vervoersmiddel een boot! Na een uurtje genieten bereikten we onze eind bestemming. In de avond zijn we nog naar een puppetshow gegaan. Dit is een korte show gerund door een familie die de traditie al jaaaren doorgeven. De show wordt gegeven met poppen aan touwtjes. En wat de man ons aan het einde vertelde, allemaal handgemaakte! Jeeej, daar moet veel tijd in hebben gezeten. De poppen waren allemaal mooi aangekleed in traditionele kleding en hadden tientallen touwtjes aan hun lichamen zodat de ‘speler’ ze op elke denkbare manier kon bewegen. Er was er zelfs eentje die de traditionele bamboebal kon hooghouden.
Na een dagje lekker chillen en niks doen, een beetje bijkomen van de trekking natuurlijk, hebben we daarna een dagtour geboekt. De tour bracht ons terug naar de dorpjes in het water. De eerste stop was een krakend schattig huisje die hoog boven het water stond. Hier kregen we onze lunch. Over al in het bamboe huisje kon je het water horen klotsen en als je naar buiten liep, de veranda waswater en de ‘ groentevelden’ het enige wat je zag. Na het eten werden we per 2tal in een nog kleiner bootje gepropt en moesten we peddelen. Al peddelend kwamen we door kleine kanaaltjes waar we zicht kregen op het dagelijkse leven van mensen die naast en op de rivier wonen. Overal bootjes, kleine kinderen die op z’n hondjes zwemmend spelen in de rivier, alles op palen en zo af en toe een loopbruggetje. Daarnaast zijn we nog naar wat traditionele bedrijven geweest. De eerste was een zijde en katoen fabriek waar ze kleding maken op ouderwetse machines die met de hand bediend worden. Daarna naar een houtbewerkingsbedrijf waar, natuurlijk, de boten werden gemaakt. Een ander traditioneel bedrijf is de sigarenmakerij. Hier worden de sigaren gemaakt die zo ongeveer elke man (en soms vrouw) naast de beetlenut (een blad met rode tabacco waar ze op kauwen en continue rode zooi uittuffen) rookt. De zilversmid was ook bij de tour inbegrepen. Het was gaaf om te zien hoe ze al die kleine priegelwerkjes maken en in elkaar zetten. Op de terugweg naar ons hotel moesten we eerst nog zo’n anderhalf uur over het prachtige inle laken varen. Dat was zeker geen straf! Tijdens de tocht werden we getrakteerd op een schitterende zonsondergang.