Trekking in Sapa
Blijf op de hoogte en volg Pamela
23 Februari 2016 | Vietnam, Hạ Long
Donderdag 11 Februari:
Vandaag bestond onze dag uit uitchecken, wachten, afscheid nemen, wachten en de nachtbus nemen. Eenmaal uitgecheckt konden we jammer genoeg niet meer ons bed in. Het was tijd om afscheid te nemen van de 2 Nederlandse meiden waar we al een tijd mee optrokken. (de Duitse jongen was vroeg in de ochtend vertrokken en daar hadden we de vorige dag afscheid van genomen). Na uitgebreid afscheid genomen te hebben, ze vertrokken vandaag naar Laos, kon voor David en mij het wachten beginnen. Onze bus naar Sapa zou namelijk pas om 9u vertrekken. Eenmaal tijd voor het avond eten, bleek niet voorspoedig te verlopen. We zaten in het restaurant om 19:00, tijd genoeg zou je denken. En het restaurant was leeg toen we daar aankomen. Nadat we onze bestelling hadden doorgegeven tikte de tijd rustig verder. Toen we om 20:10 ons eten nog niet hadden begon de ‘stress’ toch echt toe te nemen. Om 9 u moesten we weer bij het hotel zijn! Andere mensen, die later waren gekomen, zaten al wel lekker te smikkelen en wij niet. We begonnen het vermoeden te krijgen dat ze ons eten gewoonweg vergeten waren. En dit gevoel was juist. De eigenaresse schoot in de stress en zei dat ze gauw 2 sandwiches zou maken voor ons. Ook dit duurde lang. Eenmaal bepakt met een sandwich to go, frietjes in een kartonnetje en een appel en peer maakte we snel onze weg naar het hostel. In het hostel zaten we te wachten terwijl we onze sandwiches aan het opeten waren. Zoals we al verwacht hadden kwam de pick-up zo’n 20 min te laat. Niks nieuws onder de Aziatische zon. Na afgezet te zijn bij de bus konden we gelukkig zo naar binnen. Jammer genoeg vond deze chauffeur het leuk om om de 2u even te stoppen en de lichten aan de knallen.
Vrijdag 12 Februari:
Om half 4 in de ochtend stopte de bus met rijden. Blijkbaar hoefden we er niet uit want de chauffeur maakte zichzelf comfortabel door ook op een matrasje te gaan liggen. Om 6u werden we gewekt en moesten we ons bed uit komen. Blijkbaar waren we al in Sapa! Wel aardig van de chauffeur om ons nog een paar uurtjes slaap te gunnen. Eenmaal bij de bushalte werden we aangesproken door een man die onze namen op een papiertje had en werden we netjes bij het hotel afgezet. Om 7u konden we beginnen aan ons ontbijt. Na het ontbijt was het tijd voor de trekking! We werden bij elkaar geroepen door een jonge vrouw in traditionele kleding. Ook zij had onze namen op een papiertje staan. De groep bleek te bestaan uit 15 personen. Aardig groot voor een trekking! Eenmaal buiten voegde zich nog zeker 10 vrouwen en meisjes in traditionele kleding bij de groep. Buiten het dorpje werden we al gauw begroet door een geweldig uitzicht over de bergen, de vallei en de rijstterrassen. De groep vrouwen (en meisjes!) bleef bij ons en overal waar ze konden staken ze een hand uit en probeerden ze een gesprekje aan te knopen. Ik vond het leuk om van hen te horen hoe ze leefde, wat ze deden en hoe oud ze waren. Zo krijg je ook meer zicht op verschillende culturen. We kwamen er achter dat het jongste meisje die mee liep zo’n 5 jaar oud was, en de oudste vrouw wel zeker 70 was! De vrouwen liepen op slippertjes de trekking en snelden soms van het pad af om wat mensen in te halen. Het zag er zo gemakkelijk uit voor hen. Voor ons was dit niet zo het geval. Gelukkig maakte de omgeving super veel goed. Het uitzicht waar we tijdens de trekking op getrakteerd werden was geweldig. Al lopend gingen we berg op, berg af, over rijstvelden, langs kleine riviertjes en door de bamboebossen. De eerste stop was in het dorpje met de Lau Chai bergstam. Maar of course, vlak voor we in het dorpje waren stopte we met lopen en probeerden deze oh zo behulpzame meisjes en vrouwen spulletjes aan ons te verkopen. Precies wat we al verwacht hadden! Vele van de groep konden het niet laten en kochten armbandjes, sjaals en andere souvenirs. Eenmaal in het dorpje was het een bonte verzameling van diverse klederdrachten en mensen uit omringende dorpjes. De lunch die we voorgeschoteld kregen was verrukkelijk. Vers gemaakte vegetarische loempia’s, een curry met aardappels, wortels en kip, 2 borden met diverse groentes gestoomd/gebakken en natuurlijk rijst. Na de lunch vertrokken we naar de homestay. Dit zou niet ver meer zijn zei ze! Eenmaal in een ander dorpje dachten we er te zijn. NIET! We moesten stijl de berg op en slingerden over een smal pad door het dorpje. Na zo’n 20 minuten puffend stijl de berg zijn opgelopen waren we er dan eindelijk. De homestay was een grote schuur, omgebouwd tot ‘huis’. Er was een groot overdekt gedeelte waar we met z’n alle konden zitten. Binnen was er een provosorische keuken met een vuurplaats in het midden en 2 gaspitten. Tot onze opluchting hadden ze wel stromend water in de douche en wc. Het slaapgedeelte was een verdieping hoger. Het was een soort extreem groot balkon die langs de wanden van het huis liep met een groot vierkant in het midden waardoor je de begane grond kon zien. De bedden waren hier om heen gedrapeerd. Zo lagen we zij aan zij als we zouden gaan slapen. Gelukkig was de groep niet zoooo groot dat alle bedden bezet waren en was er wat ruimte tussen iedereen. In de avond hebben we lekker gegeten. (ondanks de weinig uitgebreide keuken kunnen ze heel goed koken!) En hebben we met de groep wat biertjes genuttigd voor iedereen (op tijd) zijn bed in dook.
Zaterdag 13 Februari:
De 2e dag van de trekking! Onze ochtend begon met een ontbijt van ‘rijst pannekoeken’ met verse honing van de ‘berg bijen’. Ook vandaag bracht de trekking ons door geweldig mooie bossen en uitzichten. We stopten bij een waterval als pauze. Deze was jammer genoeg niet zo indrukwekkend als die had kunnen zijn omdat het het droge seizoen is in Vietnam. Uiteindelijk werden we gedropt bij een restaurantje waar we konden genieten van het uitzicht en een lekkere lunch. Terug in het hotel probeerde David en ik om onze bus om te ruilen naar 16:00 in plaats van 21:00. Jammer genoeg lukte dit niet en zat er voor ons niets anders op dan wachten. We besloten het dorpje in te wandelen. Sapa zelf is een klein berg dorpje die al zijn ruimte uitermate benut. Overal zie je vrouwen/meisjes in traditionele kleding die hun spulletjes proberen te verkopen. Toen het bijna tijd was voor het avondeten besloten we terug te lopen naar het hotel. Maaaar, waar was het hotel?!?! Klein dorpje, maar ontelbare kleine steegjes en trappetjes. HELP! We waren hopeloos verdwaald. En het ergste was nog dat we de naam van het Hotel niet eens wisten! Uiteindelijk bleken we helemaal niet ver weg te zijn, maar hadden we gewoon ’t verkeerde steegje genomen.. oeps! Na ons avondeten kon de helse nachtbus rit weer beginnen.
Vandaag bestond onze dag uit uitchecken, wachten, afscheid nemen, wachten en de nachtbus nemen. Eenmaal uitgecheckt konden we jammer genoeg niet meer ons bed in. Het was tijd om afscheid te nemen van de 2 Nederlandse meiden waar we al een tijd mee optrokken. (de Duitse jongen was vroeg in de ochtend vertrokken en daar hadden we de vorige dag afscheid van genomen). Na uitgebreid afscheid genomen te hebben, ze vertrokken vandaag naar Laos, kon voor David en mij het wachten beginnen. Onze bus naar Sapa zou namelijk pas om 9u vertrekken. Eenmaal tijd voor het avond eten, bleek niet voorspoedig te verlopen. We zaten in het restaurant om 19:00, tijd genoeg zou je denken. En het restaurant was leeg toen we daar aankomen. Nadat we onze bestelling hadden doorgegeven tikte de tijd rustig verder. Toen we om 20:10 ons eten nog niet hadden begon de ‘stress’ toch echt toe te nemen. Om 9 u moesten we weer bij het hotel zijn! Andere mensen, die later waren gekomen, zaten al wel lekker te smikkelen en wij niet. We begonnen het vermoeden te krijgen dat ze ons eten gewoonweg vergeten waren. En dit gevoel was juist. De eigenaresse schoot in de stress en zei dat ze gauw 2 sandwiches zou maken voor ons. Ook dit duurde lang. Eenmaal bepakt met een sandwich to go, frietjes in een kartonnetje en een appel en peer maakte we snel onze weg naar het hostel. In het hostel zaten we te wachten terwijl we onze sandwiches aan het opeten waren. Zoals we al verwacht hadden kwam de pick-up zo’n 20 min te laat. Niks nieuws onder de Aziatische zon. Na afgezet te zijn bij de bus konden we gelukkig zo naar binnen. Jammer genoeg vond deze chauffeur het leuk om om de 2u even te stoppen en de lichten aan de knallen.
Vrijdag 12 Februari:
Om half 4 in de ochtend stopte de bus met rijden. Blijkbaar hoefden we er niet uit want de chauffeur maakte zichzelf comfortabel door ook op een matrasje te gaan liggen. Om 6u werden we gewekt en moesten we ons bed uit komen. Blijkbaar waren we al in Sapa! Wel aardig van de chauffeur om ons nog een paar uurtjes slaap te gunnen. Eenmaal bij de bushalte werden we aangesproken door een man die onze namen op een papiertje had en werden we netjes bij het hotel afgezet. Om 7u konden we beginnen aan ons ontbijt. Na het ontbijt was het tijd voor de trekking! We werden bij elkaar geroepen door een jonge vrouw in traditionele kleding. Ook zij had onze namen op een papiertje staan. De groep bleek te bestaan uit 15 personen. Aardig groot voor een trekking! Eenmaal buiten voegde zich nog zeker 10 vrouwen en meisjes in traditionele kleding bij de groep. Buiten het dorpje werden we al gauw begroet door een geweldig uitzicht over de bergen, de vallei en de rijstterrassen. De groep vrouwen (en meisjes!) bleef bij ons en overal waar ze konden staken ze een hand uit en probeerden ze een gesprekje aan te knopen. Ik vond het leuk om van hen te horen hoe ze leefde, wat ze deden en hoe oud ze waren. Zo krijg je ook meer zicht op verschillende culturen. We kwamen er achter dat het jongste meisje die mee liep zo’n 5 jaar oud was, en de oudste vrouw wel zeker 70 was! De vrouwen liepen op slippertjes de trekking en snelden soms van het pad af om wat mensen in te halen. Het zag er zo gemakkelijk uit voor hen. Voor ons was dit niet zo het geval. Gelukkig maakte de omgeving super veel goed. Het uitzicht waar we tijdens de trekking op getrakteerd werden was geweldig. Al lopend gingen we berg op, berg af, over rijstvelden, langs kleine riviertjes en door de bamboebossen. De eerste stop was in het dorpje met de Lau Chai bergstam. Maar of course, vlak voor we in het dorpje waren stopte we met lopen en probeerden deze oh zo behulpzame meisjes en vrouwen spulletjes aan ons te verkopen. Precies wat we al verwacht hadden! Vele van de groep konden het niet laten en kochten armbandjes, sjaals en andere souvenirs. Eenmaal in het dorpje was het een bonte verzameling van diverse klederdrachten en mensen uit omringende dorpjes. De lunch die we voorgeschoteld kregen was verrukkelijk. Vers gemaakte vegetarische loempia’s, een curry met aardappels, wortels en kip, 2 borden met diverse groentes gestoomd/gebakken en natuurlijk rijst. Na de lunch vertrokken we naar de homestay. Dit zou niet ver meer zijn zei ze! Eenmaal in een ander dorpje dachten we er te zijn. NIET! We moesten stijl de berg op en slingerden over een smal pad door het dorpje. Na zo’n 20 minuten puffend stijl de berg zijn opgelopen waren we er dan eindelijk. De homestay was een grote schuur, omgebouwd tot ‘huis’. Er was een groot overdekt gedeelte waar we met z’n alle konden zitten. Binnen was er een provosorische keuken met een vuurplaats in het midden en 2 gaspitten. Tot onze opluchting hadden ze wel stromend water in de douche en wc. Het slaapgedeelte was een verdieping hoger. Het was een soort extreem groot balkon die langs de wanden van het huis liep met een groot vierkant in het midden waardoor je de begane grond kon zien. De bedden waren hier om heen gedrapeerd. Zo lagen we zij aan zij als we zouden gaan slapen. Gelukkig was de groep niet zoooo groot dat alle bedden bezet waren en was er wat ruimte tussen iedereen. In de avond hebben we lekker gegeten. (ondanks de weinig uitgebreide keuken kunnen ze heel goed koken!) En hebben we met de groep wat biertjes genuttigd voor iedereen (op tijd) zijn bed in dook.
Zaterdag 13 Februari:
De 2e dag van de trekking! Onze ochtend begon met een ontbijt van ‘rijst pannekoeken’ met verse honing van de ‘berg bijen’. Ook vandaag bracht de trekking ons door geweldig mooie bossen en uitzichten. We stopten bij een waterval als pauze. Deze was jammer genoeg niet zo indrukwekkend als die had kunnen zijn omdat het het droge seizoen is in Vietnam. Uiteindelijk werden we gedropt bij een restaurantje waar we konden genieten van het uitzicht en een lekkere lunch. Terug in het hotel probeerde David en ik om onze bus om te ruilen naar 16:00 in plaats van 21:00. Jammer genoeg lukte dit niet en zat er voor ons niets anders op dan wachten. We besloten het dorpje in te wandelen. Sapa zelf is een klein berg dorpje die al zijn ruimte uitermate benut. Overal zie je vrouwen/meisjes in traditionele kleding die hun spulletjes proberen te verkopen. Toen het bijna tijd was voor het avondeten besloten we terug te lopen naar het hotel. Maaaar, waar was het hotel?!?! Klein dorpje, maar ontelbare kleine steegjes en trappetjes. HELP! We waren hopeloos verdwaald. En het ergste was nog dat we de naam van het Hotel niet eens wisten! Uiteindelijk bleken we helemaal niet ver weg te zijn, maar hadden we gewoon ’t verkeerde steegje genomen.. oeps! Na ons avondeten kon de helse nachtbus rit weer beginnen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
