Het laatste ritje en verkopen
Blijf op de hoogte en volg Pamela
23 Februari 2016 | Vietnam, Hạ Long
7 febr: Halong – Hanoi
Na het ontbijt in het hostel was het tijd. Tijd om onze allerlaatste rit op de scooters te maken. Op naar Hanoi! Een beetje ‘droevig’ maakten we voor de laatste keer onze tassen vast op de scooter. Eenmaal op de scooter schoot er van alles door mijn hoofd. (even een beschrijving wat er door mijn hoofd ging):
Wat een geweldige ervaring is dit geweest. En wat heb ik een verandering doorgemaakt al rijdend. Van een onervaren bibberig begin tot een volleerde (nja, bijna dan!) scooterrijder. Al meegaand met de flow vond ik het al snel niet eng meer om in te halen en de gewenste snelheid aan te houden. Genietend van het uitzicht. Ook alle stops die we onderweg hebben gemaakt heeft ons een kijkje gegeven in het ‘echte’ Vietnamese leven. Dingen gezien die we anders nooit gezien zouden hebben. In plaatsen geweest waar we anders nooit geweest zijn. Ik weet één ding, dit is een van de gaafste dingen die ik tot nu toe heb gedaan. (op onze hele backpack reis na dan haha). Het voelde zo heerlijk vrij om met ons scootertje overal langs heen te sjezen en onze eigen routes te kiezen. Over de bergen heen, door de dalen, langs uitgestrekte stranden en rijstvelden en door kleine onontwikkelde dorpjes. Wauw.
Na een geweldig (zonnig!) ritje op de scooter kwamen we aan in Hanoi. Een beetje verdwaald, dat wel haha, stopte we bij een klein koffietentje met wifi. Zo zouden we ons hotel wel kunnen vinden. Na een bakkie koffie en wat wifi later bleek dat we maar 300 m van ons hotel af waren. Een vriend van ons had voor ons geboekt dus dit zou geen probleem moeten wezen. Jammer genoeg, was dit het wel. Door wat miscommunicatie bleek dat de bedden ‘vergeven’ waren en moesten wij op zoek naar iets anders. Gelukkig was dit niet ver weg! Na een lekker hapje gegeten te hebben was het tijd om de stad met z’n alle onveilig te maken. Het was tenslotte oudjaarsavond! (Van het Chinees nieuwjaar). Eenmaal gesetteld bij een klein straatbarretje bij een grappig Vietnamees mannetje waren de drankjes niet aan te slepen. Het liep uit op een drankspel waarbij een van de opdrachten was; Verkoop David of Pamela’s Scooter. Al gauw liepen onze medespelers met ons zelfgemaakte bord voorbijgangers aan te spreken om de scooter te verkopen. Als dit zo door zou gaan waren ze snel verkocht! Jammer genoeg lukte het ze niet om het te verkopen. Ach, we hadden nog een week in Hanoi! Wat ook jammer was, we moesten afscheid nemen van Michael, een vrolijke jongen uit Oostenrijk waar we een paar geweldige avonden mee hebben beleeft. Na een top avondje tot in de
late (of vroege?) uurtjes werd het weer tijd om ons bedje op te zoeken.
9 Februari:
Vandaag zouden we van hostel veranderen. We zouden naar het hostel gaan waar onze bevriende backpackers ook zaten. Na een ontbijt van yoghurt en koffie to go stond ik in de lobby terwijl David aan het betalen was. Om onze scooters te verkopen had ik een sign gemaakt op karton met ‘Motorbikes for Sale’. En hier stond ik mee in mijn handen. Op dat moment liepen er 3 jongens het hostel binnen die zich uitgeput op de bank lieten vallen. Al uitpuffend keken ze in het rond en het oog van een van de jongens viel op mijn sign. Opgewonden sprong hij op en riep hij uit ‘verkoop jij een scooter?!’ ‘Jaaa, zelfs 2!’ hahah. Wat bleek nou, ze waren al een tijdje op zoek naar 2 scooters en hadden nog niet echt iets kunnen vinden. Een uitgelezen kans voor David en mij om die van ons te verkopen dus! Na wat vlugge praatjes wilden ze graag de scooters testen. Na wat over en weer onderhandeld te hebben kwamen we al gauw op een mooie prijs. Nog geen half uur later hadden we ze verkocht. Daar gingen ze dan, mismoedig stonden David en ik onze geliefde scootertjes na te kijken. Net of je je tas ergens bent vergeten, een vaag leeg gevoel! We waren echt wel gehecht geraakt aan die aftanse gevallen. Achja, met het geld in onze zak was ook niks mis haha. Na ingecheckt te hebben bij het andere hotel hebben we geluncht en daarbij een biertje genomen om te vieren dat we ze verkocht hadden. Omdat we nu onze scooters verkocht hadden, hadden we zowaar ‘tijd over’. Onze vlucht naar Bangkok ging immers pas de 15e. we besloten een tour te boeken naar Sapa, een plaatsje in de bergen, bij de grens van China die bekend staat om zijn rijst terrassen. Maar niet voor we daar het weer hadden gecheckt. Het sneeuwde daar namelijk nog 2 weken geleden. Gelukkig zag het er goed uit en we verlieten het restaurant en een ticket op zak.
Na het ontbijt in het hostel was het tijd. Tijd om onze allerlaatste rit op de scooters te maken. Op naar Hanoi! Een beetje ‘droevig’ maakten we voor de laatste keer onze tassen vast op de scooter. Eenmaal op de scooter schoot er van alles door mijn hoofd. (even een beschrijving wat er door mijn hoofd ging):
Wat een geweldige ervaring is dit geweest. En wat heb ik een verandering doorgemaakt al rijdend. Van een onervaren bibberig begin tot een volleerde (nja, bijna dan!) scooterrijder. Al meegaand met de flow vond ik het al snel niet eng meer om in te halen en de gewenste snelheid aan te houden. Genietend van het uitzicht. Ook alle stops die we onderweg hebben gemaakt heeft ons een kijkje gegeven in het ‘echte’ Vietnamese leven. Dingen gezien die we anders nooit gezien zouden hebben. In plaatsen geweest waar we anders nooit geweest zijn. Ik weet één ding, dit is een van de gaafste dingen die ik tot nu toe heb gedaan. (op onze hele backpack reis na dan haha). Het voelde zo heerlijk vrij om met ons scootertje overal langs heen te sjezen en onze eigen routes te kiezen. Over de bergen heen, door de dalen, langs uitgestrekte stranden en rijstvelden en door kleine onontwikkelde dorpjes. Wauw.
Na een geweldig (zonnig!) ritje op de scooter kwamen we aan in Hanoi. Een beetje verdwaald, dat wel haha, stopte we bij een klein koffietentje met wifi. Zo zouden we ons hotel wel kunnen vinden. Na een bakkie koffie en wat wifi later bleek dat we maar 300 m van ons hotel af waren. Een vriend van ons had voor ons geboekt dus dit zou geen probleem moeten wezen. Jammer genoeg, was dit het wel. Door wat miscommunicatie bleek dat de bedden ‘vergeven’ waren en moesten wij op zoek naar iets anders. Gelukkig was dit niet ver weg! Na een lekker hapje gegeten te hebben was het tijd om de stad met z’n alle onveilig te maken. Het was tenslotte oudjaarsavond! (Van het Chinees nieuwjaar). Eenmaal gesetteld bij een klein straatbarretje bij een grappig Vietnamees mannetje waren de drankjes niet aan te slepen. Het liep uit op een drankspel waarbij een van de opdrachten was; Verkoop David of Pamela’s Scooter. Al gauw liepen onze medespelers met ons zelfgemaakte bord voorbijgangers aan te spreken om de scooter te verkopen. Als dit zo door zou gaan waren ze snel verkocht! Jammer genoeg lukte het ze niet om het te verkopen. Ach, we hadden nog een week in Hanoi! Wat ook jammer was, we moesten afscheid nemen van Michael, een vrolijke jongen uit Oostenrijk waar we een paar geweldige avonden mee hebben beleeft. Na een top avondje tot in de
late (of vroege?) uurtjes werd het weer tijd om ons bedje op te zoeken.
9 Februari:
Vandaag zouden we van hostel veranderen. We zouden naar het hostel gaan waar onze bevriende backpackers ook zaten. Na een ontbijt van yoghurt en koffie to go stond ik in de lobby terwijl David aan het betalen was. Om onze scooters te verkopen had ik een sign gemaakt op karton met ‘Motorbikes for Sale’. En hier stond ik mee in mijn handen. Op dat moment liepen er 3 jongens het hostel binnen die zich uitgeput op de bank lieten vallen. Al uitpuffend keken ze in het rond en het oog van een van de jongens viel op mijn sign. Opgewonden sprong hij op en riep hij uit ‘verkoop jij een scooter?!’ ‘Jaaa, zelfs 2!’ hahah. Wat bleek nou, ze waren al een tijdje op zoek naar 2 scooters en hadden nog niet echt iets kunnen vinden. Een uitgelezen kans voor David en mij om die van ons te verkopen dus! Na wat vlugge praatjes wilden ze graag de scooters testen. Na wat over en weer onderhandeld te hebben kwamen we al gauw op een mooie prijs. Nog geen half uur later hadden we ze verkocht. Daar gingen ze dan, mismoedig stonden David en ik onze geliefde scootertjes na te kijken. Net of je je tas ergens bent vergeten, een vaag leeg gevoel! We waren echt wel gehecht geraakt aan die aftanse gevallen. Achja, met het geld in onze zak was ook niks mis haha. Na ingecheckt te hebben bij het andere hotel hebben we geluncht en daarbij een biertje genomen om te vieren dat we ze verkocht hadden. Omdat we nu onze scooters verkocht hadden, hadden we zowaar ‘tijd over’. Onze vlucht naar Bangkok ging immers pas de 15e. we besloten een tour te boeken naar Sapa, een plaatsje in de bergen, bij de grens van China die bekend staat om zijn rijst terrassen. Maar niet voor we daar het weer hadden gecheckt. Het sneeuwde daar namelijk nog 2 weken geleden. Gelukkig zag het er goed uit en we verlieten het restaurant en een ticket op zak.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
