Zat van de regen en de verschrikkelijke nachtbus

Maandag 1 Februari:
eenmaal bepakt en bezakt begon het zoals verwacht weer eens keihard te regenen. Het lijkt of onze afgelopen week bijna alleen maar uit regen bestaat en dan voornamelijk onderweg. Gelukkig was de rit niet al te lang. Maar ik kan je vertellen, rijden in de regen met een graad of 13 is niet warm of leuk. Ach, “part of the adventure” zullen we maar zeggen haha. Vlak voor we in phong nha aankwamen klaarde het weer op, gingen we van de snelweg af en konden we genieten van de mooie omgeving (phong nha ligt in een national park). Al bibberend en zeiknat stopten we bij het eerste beste hostel in het stadje. De vrouw leek medelijden met ons te hebben maar ons inchecken kon ze niet. Al snel kwam ze aansnellen met een dampend het pot thee en 3kopjes. Wat kun je dan gelukkig zijn met zulke mensen. Al opwarmende aan onze stomend hete thee werd het wachten gelukkig minder erg. Eenmaal in de kamer was het vechten om wie de warme douche mocht gebruiken. Gelukkig zijn de jongens nog niet in barbaren veranderd en mocht ik als eerste genieten van de warme douche. Eenmaal opgewarmd en aangekleed besloten we ons avond eten te gaan zoeken en hebben we achteraf een biertje gedronken met live muziek op de achtergrond.
Dinsdag 2 februari:
Zat van de regen en kou besloten we vandaag niet veel te gaan doen. We boekten een nachtbus naar Ninh Binh. Hier worden ook de scooters in geladen en dit scheelde ons 2dagen kou en regen trotseren. De 2nederlandse meiden en de Duitse jongen die we al sinds nha trang kennen waren ook in Ninh Bing. Samen met de meiden ben ik lekker een filmpje gaan kijken, weggestopt onder de dekens, terwijl de jongen gingen poolen/biljarten. Een heerlijk relaxte middag dus. Na alles klaar gemaakt te hebben voor vertrek (tassen ingepakt en naar de pick-up plek gebracht, benzine uit de scooters gehaald) was het tijd voor nog een laatste maal in Ninh Binh. Ons avontuur in onze eerste Vietnamese nachtbus kon beginnen. Nadat de scooters onderin de bus waren gegooid (letterlijk gegooid, aardig waren ze niet voor onze lieve scootertjes) konden we de bus in. De Nederlandse meiden hadden ons als tip gegeven helemaal achterin de bus te gaan liggen. Dat waren de beste plekken. Op de een of andere manier kreeg ik het voor elkaar om als eerste van alle reizigers de bus in te gaan, en de chauffeur dirigeerde me naar achterin de bus. Top! Prinsheerlijk geïnstalleerd viel ik al gauw in slaap. Niks mis mee zo’n nachtbus. De jongens hadden hier een hele andere mening over; stoelen/bedden te kort, te krap, de chauffeur reed als een maniak, te veel lawaai, gaten in de weg en ga zo maar door. Oeps, niks van gemerkt!
Woensdag 3 Febr:
Om 05:00 in de ochtend kwamen we aan in Ninh Binh. Ruw werd ik door de chauffeur uit mijn diepe slaap gehaald. Als het goed was zouden we een transfer hebben naar ons hostel. (die bij het busticket zat in begrepen). We stonden wat verdwaasd bij onze scooters en tassen om ons heen te kijken. Er was geen transfer te zien! De man die geholpen had om de scooters uit de bus te halen, bleek bij het hotel achter ons te horen. Hij vertelde ons dat het hostel dat wij noemde wel 8km verderop was. Maar daar konden we toch gewoon naar toe rijden? Jaa, natuurlijk! Zonder gas? Mhhh. Ietswat wanhopig besloten we toch maar weer met deze man in gesprek te gaan. Wat bleek? Het hostel dat op ons ticket stond was tegenover het hotel waar hij werkte! Lekkere communicatie weeeeer.. Gelukkig kon hij ons helpen met inchecken en nog geen kwartier later lagen we allemaal in ons bed te ronken. Aangezien ik toch al behoorlijk lang had geslapen zat ik rustig om 10 uur aan mijn ontbijt. In de tijd dat de jongens nog lagen te ronden besloot ik m’n scooter maar eens te vullen en naar de mechanic te rijden. Gelukkig startte ze na een tijdje en na heel wat discussie met de mecanic werd het slot van mijn buddy vervangen. Stiekemerds dat ze zijn vroeg hij natuurlijk veelste veel voor de reparatie. Gelukkig hadden we dit op onze reis door Vietnam al eerder meegemaakt en liet ik hem achter met een ‘redelijke prijs’ en (de mechanic met) een chagarijnig humeur. Nadat ik de jongens uit bed had getrommeld, het was inmiddels al 12u, begonnen hun ze ook aan het ontbijt. Samen met David ben ik de omgeving gaan bekijken en zijn we naar een tempel/berg/cave gegaan. De weg hier naar toe was geweldig! (en dan heb ik het niet over de conditie van de weg haha) We reden tussen de rijstvelden door, met de bergen op de achtergrond en door on ontwikkelde dorpjes. In het park konden we een kijkje nemen in verschillende grotten en liepen we langs de meest random beelden die een of andere artiest daar had neergezet. We konden helemaal door een van de grotten heen lopen. Het uitzicht dat hier op ons stond te wachten was écht ‘stunning’. Wat is dat dan genieten! Na de grotten stond ons een duizelingwekkend hoge trap te wachten. Na de eerste set van treden zaten we elkaar hoofdschuddend aan te kijken. Conditie? Nop, volledig verdwenen. Eenmaal aan de top was de verzuring van onze benen en het buiten adem zijn het allemaal waard. We hadden uitzicht over de verschillende rotsformaties, de zilver/groenkleurige rivier die er door heen stroomde, het dorp in de verte en de uitgestrekte rijstvelden. Eenmaal beneden wilden we nog naar een van de grootste pegoda’s in de buurt. Al rond rijdend kwamen we weer terecht op zandpaadjes en werden we bijna aangevallen door loslopende koeien. (NIET GRAPPIG! Hahah, achteraf konden we er wel om lachen). Maar al rondrijdend om het complex van de pegoda bleek deze gesloten te zijn. Teleurgesteld moesten we ‘huiswaarts’ keren. Het stadje is geen plek voor feestjes en uitgebreid goedkoop dineren. Maar goed, biertjes met goed gezelschap is ook geen probleem!

Donderdag 4 februari:
Deze dag bestond uit ons inlezen in onze volgende bestemming, hostel boeken, de weg uitstippelen en onze tas inpakken.