zonsopgang in Nong Khoaw en een oude bekende

Maandag  30 november:
Vandaag zijn we naar het volgende plaatsje vertrokken: Nong Khiaw. De rit zou ongeveer 5 à 6 uur duren. Nou, maar daar maar 11 uur van! Onderweg hadden we eerst een lekke band. De chauffeur had de band snel verwisseld, maar bedacht daarna dat hij wel zou willen proberen om de lekke band te plakken! Oftewel, 45 minuten later.. Hoopvol vervolgden we onze weg naar Nong Khiaw. Te hoopvol bleek wel weer. Nog geen uur later stopten we achter een lange rij wachtende auto’s.  Euhm wat was hier aan de hand? Er zat blijkbaar een gat in de weg die ze wel even wilden gaan repareren. Grote vrachtwagens volgeladen met stenen reden langs ons heen. 1 uur later.. Opnieuw vervolgende we onze weg, iets minder hoopvol op een voorspoedige reis. Wat verderop besloten ze om nog maar een gat te repareren en daar stonden we dan weer in een lange rij wachtende.. Het mocht niet baten! Maar toen het net een beetje schemerig begon te worden kwamen we aan in een klein dorpje voor Nong Khiaw, hier hoefde we alleen nog maar een taxi/busje te pakken en dan waren we er! Jammer genoeg was deze chauffeur er op gebrand om ons, afgepeigerde reizigers, toch nog even een hele smak met geld af te troggelen. Na veel heen en weer gediscussieer begon hij uitgebreid te lachen en leek van plan de tassen weer van het dak van zijn busje te gooien. Aangezien hij de enige en laatste chauffeur was op dit tijdstip in het plaatsje, moesten we wel toegeven aan zijn vraag om geld. En met een zelfingenomen lachje nam hij onze zuurverdiende centjes aan. Tja, dan had tenminste nog iemand een leuke dag. Aangekomen in het plaatsje zijn we gaan eten en gaan slapen, vastbesloten om deze teleurstellende dag snel te vergeten.

Dinsdag 1 december: 
Fris en fruitig stonden we deze ochtend op. Klaar om een wandeltocht te maken naar de bergtop voor een viewpoint waar dit plaatsje bekend om is. Vol goede moed begonnen we rond 08:00 met onze wandeling. Dat ging lekkerrrr! Toch wel zwetend en puffend, want zo langzamerhand begon de temperatuur ook te stijgen. De berg was nog in mist gehult en dat maakte dat alles wat klammig was. Ondanks dat was de wandeling omhoog erg mooi en de glimpen van uitzicht geweldig. Onderweg kwamen we steeds bordjes tegen die aangaven hoelang het nog zou duren. De spanning steeg! Met onze ‘go pro’ in de aanslag begonnen we aan het laatste stukje naar de top. Met een iets onbestemd voorgevoel, het was nog steeds wat mistig om ons heen, klommen we omhoog. Nog een paar meter, een klein stukje, jaaa, daar was het! Wat een teleurstelling, in plaats van een schitterend uitzicht keken we tegen dikke mistbanken aan. Pfff… Gelukkig hadden we ons hier stiekem wel een beetje op voorbereid. We hadden ons ontbijt/lunch in meegenomen dus het wachten kon beginnen. Rond een uur of 11 begon het steeds meer op te klaren en net toen we hadden besloten om misschien wel terug te lopen klaarde de lucht volledig op en konden we genieten van een prachtig uitzicht over de vallei en de rivier die zich hier schitterend een weg doorheen baande. Het wachten zeker waard! De wandeling naar beneden had ons honger gemaakt en onderweg naar de grotten (de volgende bestemming van onze wandeltocht) zijn we gestopt bij een klein restaurantje om te lunchen. 
Na de lunch zijn we weer verder gewandeld. De borden gaven aan, 15 minuten! Nou tel daar maar een half uur bij op hahah. De grot was wat teleurstellend. En helemaal omdat er continue 2 jongens om ons heen drentelde die voor gids speelde en geld wilde verdienen. Na deze uitgebreide wandeltocht (het was inmiddels al weer 5u ’s avonds) had ik wel weer een massage verdiend. Zo gezegd zo gedaan, het was een heerlijke oliemassage Laos-style.
De dag kon niet beter afgesloten worden dan een heerlijk indiaas maal en een paar biertjes in een gezellig kroegje.  

Woensdag 2 december:
Op naar Luang Prabang! We gingen er van uit dat we een ticket hadden gekocht voor een bus. Alleen was dit vervoersmiddel verreweg van een bus. Een tuc-tuc-truc. Oftwewel een soort van truc, maar dan met een laadbak waar 2 banken inzitten en een dak. Stel je zelf voor op een houten bankje, met een ijzeren stang als leuning op een hobbelige zandweg, 3x erger en dan 4 uur lang. Nee het ritje naar Luang Prabang was niet zo prettig. Eenmaal aangekomen werden we ergens in de  hoofdstraat afgezet. Toen opzoek naar een hostel. Een nadeel hiervan is dat je in de brandende hitte moet zeulen met je backpack! Jaaa, we hebben als backpackers een heeuuuul zwaar leven haha. Eenmaal een hostel gevonden kregen we een leuke verassing. Mike, de jongen die tegelijk zo’n lange tijd met ons in Chiang Khong was, zat in dit hostel! Na uitgebreid te hebben bijgepraat (we hadden elkaar tenslotte bijna een week niet gezien!), zijn we de stad ingegaan en hebben we (voornamelijk Pamela) uitgebreid over de nightmarket gestruind. Na alle prulletjes, kleren en sjaals te hebben bekeken zijn we naar de afdeling voor het eten gelopen. En wat is dat toch bijzonder om te zien, de meest uiteenlopende dingen worden aangeboden om te eten. Ze hebben bijvoorbeeld gewoon spiesjes met vlees, eitjes op een stokje, bakjes met rijst en groentes, maar ook hele buffetten. En daar hebben we dan ook voor gekozen. Een uitgebreid buffet met allerlei typisch Aziatische hapjes waar je van kon opscheppen, maar dan alleen wat er op je bord paste.