Watervallen, Monikken en Vang Vieng
Blijf op de hoogte en volg Pamela
22 December 2015 | Laos, Vangviang
Donderdag 3 december:
David voelde zich niet zo heel erg lekker dus die bleef in het hostel. Samen met twee andere jongens die ik had ontmoet in het hostel besloten we naar de Kuang Si waterfalls te gaan. Eenmaal daar aangekomen stond ons een verassing te wachten. Er waren niet alleen watervallen in het park, ze hadden ook beren! Er was daar een ‘bear rescue center’. Na de beren uitvoerig bestudeerd te hebben zijn we verder gelopen naar de watervallen. De watervallen, jeejtje wat prachtig, de een na de andere verbazing. Het water was mooi helder en schitterend blauw. Overal waren verschillende plekken waar je kon zwemmen. Maar wij wilde naar de ‘speciale plek’, want wat wij hadden gehoord is dat wanneer je helemaal door loopt je bij een hek komt waarom staat ‘verboden toegang’, maar waar je wel doorheen kon. Zo gezegd zo gedaan, door het hek heen met een kleine jungle tocht kwamen we aan op een van de gaafste plekken om te zwemmen. Jammer genoeg waren we niet de enige, maar dat mocht de pret niet drukken. De waterval stroomde hier met de grootste hoeveelheid water naar beneden, en er was een soort poel waar je dan kon zwemmen en bij de rand kon je over het hele park uitkijken. Eenmaal in het water was er toch een schok, wat was dat water koud! Na een paar mooie foto’s gemaakt te hebben besloten we dat het toch wel weer genoeg was geweest. Eenmaal terug in het hostel gauw een warme douche gepakt. Omdat het keihard ging regenen zijn we verder niet meer weg geweest maar hebben we met z’n alle wat biertjes gedronken in het hostel.
Vrijdag 4 december:
Om 04:30 ging mijn wekker (Pamela). Een ander bekend fenomeen in Luang Prabang zijn de monniken. Deze monniken gaan rond een uur of half 6 door de straten en krijgen dan eten van de lokale bevolking. Dit wilde ik wel eens zien! Gewapend met mijn camera stond ik daar op de vroege morgen. Wachten duurde wel wat langer ddan verwacht en toen begon het ook nog eens te regenen! Samengepakt met een groep toeristen uit het hostel stonden we onder een tentje te wachten toen de eerste monniken aan kwamen lopen. Tja, probeer dan maar eens de beste foto te maken. Toeristen stonden zich te verdringen in de stromende regen. Niet echt een authentiek iets dus.. Jammer maar helaas. Er waren op dat moment ook minder monniken dan ‘normaal gesproken’. Misschien houden monniken ook niet van regen? Eenmaal terug in het hostel ben ik gauw weer m’n bed ingedoken nadat ik m’n natte pak had verwisseld voor droge kleren. In de loop van de ochtend bleef het maar regenen en van de stad bezoeken kwam weinig terecht. We besloten om niet in Luang Prabang te blijven maar om te vertrekken naar Vang Vieng, de backpackstad van Laos. Rond een uur of 8 ’s avonds kwamen we hier aan. Gauw een hostel gezocht en op naar Chillou, een ander hostel. Hier zat namelijk nog een oude bekende van Chiang Khong (Thailand). Na een hernieuwde kennismaking met de benodigde gratis whisky die in Chillou verkrijgbaar was, besloten we naar een bekende bar/club te gaan. Een geslaagde avond.
Zaterdag 5 december:
Onze nacht was niet zo rustig en vredig als verwacht. Om een uur of 5, na zo’n 3 uurtjes slaap, werden we ruw wakker gemaakt door een stel die giegelend en lachend boven ons bed stonden. (we sliepen in een dormroom). Blijkbaar waren we in hun bed gaan liggen. Zelf geloofde ik hier niet zo veel van, want het bed was leeg, geen tassen en de eigenaar had ons dit bed aangewezen. Om verdere ophef en lawaai te voorkomen zijn we maar gauw verhuisd naar een ander bed. Maar slechte slaper als ik ben, kon ik dus niet echt meer in slaap komen. Gelukkig waren de 2 jongens met wie wij aan waren gekomen in Vang Vieng ook vroeg wakker en ben ik met hun gaan ontbijten, want als ik op David moet wachten..
Na een rustig ochtendje besloten David en ik verder te chillen bij de Beach Bar, waar ze allemaal hutjes hebben met hangmatten en uitzicht op de rivier. ’s Avonds zijn we gaan eten in de Aussie bar, weer naar Chillou voor een drankje en naar de bekende bar/club voor een dansje. In Chillou waren nog 2 Nederlandse meisjes aangekomen die we hadden ontmoet in Luang Prabang. Tot onze grote verassing hadden ze pepernoten mee! Het was tenslotte 5 december. Hebben we toch een beetje sinterklaas gehad J.
zondag 6 december:
Na een lekkere sandwich gegeten te hebben rond een uur of 11/ half 12 vervolgde we onze weg naar Chillou. Hier hadden we afgesproken met wat andere backpackers om te gaan tuben. Dé attractie van Vang Vieng. Bepakt en bezakt met blikjes bier en onze tube werden we bij de rivier gedropt.
Eenmaal op de rivier was het de kunst om niet uit elkaar te drijven. Aan elkaars banden vasthoudend dreven we langzaam de rivier af. De eerste biertjes werden open gemaakt. Onderweg verloren we een van de tubers. Dit meisje had de dag ervoor ook getubed en toen gebeurde precies hetzelfde. Arme zij! Uiteindelijk lukte het ons weer om bij elkaar te blijven. Halverwege kwamen we een andere groep tegen die een schommel hadden gevonden. Daar moesten wij natuurlijk ook wel even stoppen. Na de schommel weer in het water geplonst en verder de rivier afgedreven. Bij elkaar duurde het zo’n 3 uur. De bars waren allemaal gesloten, wat erg jammer was, maar de reden hiervoor was duidelijk: te veel drinken op de rivier is dodelijk.. Na een leuke middag tuben zijn we gestopt bij de laatste bar. Op de terugweg hebben David en ik een lekkere pannenkoek gegeten. Na de pannenkoeken was het tijd voor een verfrissende douche en tijd om ons klaar te maken voor het diner. We hadden met elkaar afgesproken om mexicaans te eten. En lekker dat het was! Na het eten nog een drankje gedaan en toen redelijk ‘op tijd’ naar bed.
David voelde zich niet zo heel erg lekker dus die bleef in het hostel. Samen met twee andere jongens die ik had ontmoet in het hostel besloten we naar de Kuang Si waterfalls te gaan. Eenmaal daar aangekomen stond ons een verassing te wachten. Er waren niet alleen watervallen in het park, ze hadden ook beren! Er was daar een ‘bear rescue center’. Na de beren uitvoerig bestudeerd te hebben zijn we verder gelopen naar de watervallen. De watervallen, jeejtje wat prachtig, de een na de andere verbazing. Het water was mooi helder en schitterend blauw. Overal waren verschillende plekken waar je kon zwemmen. Maar wij wilde naar de ‘speciale plek’, want wat wij hadden gehoord is dat wanneer je helemaal door loopt je bij een hek komt waarom staat ‘verboden toegang’, maar waar je wel doorheen kon. Zo gezegd zo gedaan, door het hek heen met een kleine jungle tocht kwamen we aan op een van de gaafste plekken om te zwemmen. Jammer genoeg waren we niet de enige, maar dat mocht de pret niet drukken. De waterval stroomde hier met de grootste hoeveelheid water naar beneden, en er was een soort poel waar je dan kon zwemmen en bij de rand kon je over het hele park uitkijken. Eenmaal in het water was er toch een schok, wat was dat water koud! Na een paar mooie foto’s gemaakt te hebben besloten we dat het toch wel weer genoeg was geweest. Eenmaal terug in het hostel gauw een warme douche gepakt. Omdat het keihard ging regenen zijn we verder niet meer weg geweest maar hebben we met z’n alle wat biertjes gedronken in het hostel.
Vrijdag 4 december:
Om 04:30 ging mijn wekker (Pamela). Een ander bekend fenomeen in Luang Prabang zijn de monniken. Deze monniken gaan rond een uur of half 6 door de straten en krijgen dan eten van de lokale bevolking. Dit wilde ik wel eens zien! Gewapend met mijn camera stond ik daar op de vroege morgen. Wachten duurde wel wat langer ddan verwacht en toen begon het ook nog eens te regenen! Samengepakt met een groep toeristen uit het hostel stonden we onder een tentje te wachten toen de eerste monniken aan kwamen lopen. Tja, probeer dan maar eens de beste foto te maken. Toeristen stonden zich te verdringen in de stromende regen. Niet echt een authentiek iets dus.. Jammer maar helaas. Er waren op dat moment ook minder monniken dan ‘normaal gesproken’. Misschien houden monniken ook niet van regen? Eenmaal terug in het hostel ben ik gauw weer m’n bed ingedoken nadat ik m’n natte pak had verwisseld voor droge kleren. In de loop van de ochtend bleef het maar regenen en van de stad bezoeken kwam weinig terecht. We besloten om niet in Luang Prabang te blijven maar om te vertrekken naar Vang Vieng, de backpackstad van Laos. Rond een uur of 8 ’s avonds kwamen we hier aan. Gauw een hostel gezocht en op naar Chillou, een ander hostel. Hier zat namelijk nog een oude bekende van Chiang Khong (Thailand). Na een hernieuwde kennismaking met de benodigde gratis whisky die in Chillou verkrijgbaar was, besloten we naar een bekende bar/club te gaan. Een geslaagde avond.
Zaterdag 5 december:
Onze nacht was niet zo rustig en vredig als verwacht. Om een uur of 5, na zo’n 3 uurtjes slaap, werden we ruw wakker gemaakt door een stel die giegelend en lachend boven ons bed stonden. (we sliepen in een dormroom). Blijkbaar waren we in hun bed gaan liggen. Zelf geloofde ik hier niet zo veel van, want het bed was leeg, geen tassen en de eigenaar had ons dit bed aangewezen. Om verdere ophef en lawaai te voorkomen zijn we maar gauw verhuisd naar een ander bed. Maar slechte slaper als ik ben, kon ik dus niet echt meer in slaap komen. Gelukkig waren de 2 jongens met wie wij aan waren gekomen in Vang Vieng ook vroeg wakker en ben ik met hun gaan ontbijten, want als ik op David moet wachten..
Na een rustig ochtendje besloten David en ik verder te chillen bij de Beach Bar, waar ze allemaal hutjes hebben met hangmatten en uitzicht op de rivier. ’s Avonds zijn we gaan eten in de Aussie bar, weer naar Chillou voor een drankje en naar de bekende bar/club voor een dansje. In Chillou waren nog 2 Nederlandse meisjes aangekomen die we hadden ontmoet in Luang Prabang. Tot onze grote verassing hadden ze pepernoten mee! Het was tenslotte 5 december. Hebben we toch een beetje sinterklaas gehad J.
zondag 6 december:
Na een lekkere sandwich gegeten te hebben rond een uur of 11/ half 12 vervolgde we onze weg naar Chillou. Hier hadden we afgesproken met wat andere backpackers om te gaan tuben. Dé attractie van Vang Vieng. Bepakt en bezakt met blikjes bier en onze tube werden we bij de rivier gedropt.
Eenmaal op de rivier was het de kunst om niet uit elkaar te drijven. Aan elkaars banden vasthoudend dreven we langzaam de rivier af. De eerste biertjes werden open gemaakt. Onderweg verloren we een van de tubers. Dit meisje had de dag ervoor ook getubed en toen gebeurde precies hetzelfde. Arme zij! Uiteindelijk lukte het ons weer om bij elkaar te blijven. Halverwege kwamen we een andere groep tegen die een schommel hadden gevonden. Daar moesten wij natuurlijk ook wel even stoppen. Na de schommel weer in het water geplonst en verder de rivier afgedreven. Bij elkaar duurde het zo’n 3 uur. De bars waren allemaal gesloten, wat erg jammer was, maar de reden hiervoor was duidelijk: te veel drinken op de rivier is dodelijk.. Na een leuke middag tuben zijn we gestopt bij de laatste bar. Op de terugweg hebben David en ik een lekkere pannenkoek gegeten. Na de pannenkoeken was het tijd voor een verfrissende douche en tijd om ons klaar te maken voor het diner. We hadden met elkaar afgesproken om mexicaans te eten. En lekker dat het was! Na het eten nog een drankje gedaan en toen redelijk ‘op tijd’ naar bed.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
