HappyBirthday and leaving Vietnam

Zondag 14 Februari:
We kwamen rond een uur of 4 aan n Hanoi. Toen we vertrokken uit het hostel had ik gevraagd of het mogelijk was om in een bed te duiken als we zo vroeg aan kwamen. Het antwoord was ‘jaa, jaaa, natuurlijk!’. Eenmaal terug in het hotel zei de mevrouw van de receptie dat we wel konden wachten in de lounge ruimte tot 11u.. Toen we an bleven houden besloot ze toch maar even te kijken of er een bed vrij was. En dat was er! Jammer genoeg wel het bovenste bed van het stapelbed. Wat betekende dat je nog niet kon draaien of je zat al tegen het plafond. Ach, het was beter dan niets. Opgepropt in een klein bedje probeerden we nog wat te slapen. Moedeloos gaf ik het om half 9 op. Dit ging niet werken. Na een ontbijtje te hebben genuttigd ben ik de stad ingegaan. Want ja, David was jarig! En dat moest gevierd worden. Al struinend door de stad was ik op zoek naar een verjaardagstaart of iets wat daar op leek. Na een uur hopeloos zoeken moest ik toegeven dat het hem niet ging worden. Dan maar een alternatief! Met cadeautjes en ‘verjaardags- Donuts’ op zak ging in weer terug naar hotel. In de hoop dat ik David kon verrassen terwijl die nog lag te slapen. Tot mijn verbazing was hij zijn bed al uit en zat hij in de lounge room. Gelukkig zag hij me niet binnenkomen en kon ik nog gauw even de donuts mooi op een bordje leggen en zingend binnen komen. De rest van de dag hebben we zo ongeveer doorgebracht op het balkon. In het zonnetje, lekker muziekje en een biertje in de hand. ’s Avonds zijn we nog de stad ingegaan om met z’n alle (en ook wat mensen die we hadden leren kennen met de trekking) een drankje te gaan doen bij ons vaste stekkie op de hoek van de straat.

Maandag 15 februari:
Vandaag zou onze dag bestaan uit wachten. We zouden namelijk naar Thailand terugvliegen, maar onze vlucht zou pas om 20:50 gaan. Na een ellendig lange dag vlogen we met een beetje vertraging de nacht in naar Thailand. Daahaaag Vietnam!