the beauty of Da Lat

Vrijdag 22 januari:
Na Stephen voor zien te hebben van nieuw verband konden we onze weg vervolgen naar Da Lat. Eenmaal daar aangekomen waren we toch wel blij verrast door de stad. Het ademde een fijne atmosfeer uit en de omgeving zag er geweldig uit. Eenmaal ons hostel gevonden, wat nog een hele klus was omdat er veel kleine straatjes waren die niet op de kaart stonden, ging ik samen met David op zoek naar een apotheek. Na diverse plekken afgestruind en veel rondgereden te hebben hadden we er eindelijk een gevonden. Blijkbaar kennen ze het woord pharmacy niet in Vietnam.. In de apotheek aangekomen stond ons het volgende probleem te wachten. Geen Engels! Gelukkig hebben we onze handen nog, al gebarend kregen we waar we naar opzoek waren. Ontsmettingsmiddel, verband, gaas en tape. Na de hele routine opnieuw te hebben uitgevoerd, dit keer met fatsoenlijker materiaal, konden we gaan eten. Na het eten werden we geadviseerd naar een ‘life musicbar’ te gaan. Dit was in één woord ‘GEWELDIG’! Wauw wat kon die vent zingen. Met wat mensen die we ontmoet hadden in de bar zijn we naar de volgende bar gegaan. Deze is genaamd ‘crazybar’. Nou na binnenkomst begrepen we wel waarom dit zo genoemd werd. De bar bestond uit 4 verdiepingen, maar op elke verdieping kon je volledig verdwalen door alle nisjes, gangen en verschillende trappen. Al met al een top avond en al zingend liepen we terug naar het hostel, tijd om te slapen.
Zaterdag 23 januari:
’s Ochtends wakker geworden bleek David niet meer zo te zingen en bij bleef in bed. Samen met Stephen en nog 2 jongens die we ontmoet hadden de vorige avond besloten we Da Lat te verkennen. Op onze scooters scheurden we door Da Lat en omgeving onderweg naar de Elephant waterfalls. Onderweg zijn we behoorlijk vaak gestopt om even een foto te maken. Wat een uitzichten zeg. Diverse plantages, rijstvelden, bergen die uit het niets oprijzen. Wauw. De waterval was top om te zien. Jammer genoeg konden we er niet in zwemmen. Maar dat maakte de waterval er niet minder op. We maakten een tussenstop in een lokaal restaurantje. Zoals wel vaker gebeurd werden we mee genomen naar de keuken om aan te wijzen wat we wilden eten. Voor mij zag het vlees er niet smakelijk uit dus ik koos voor de rijst en kreeg er een hele lading komkommertjes bij. Achja, ook prima voor een keer. Na het eten moesten we volgens de routeplanner over de snelweg. Normaal gesproken geen probleem maar juist deze snelweg gaf aan ‘verboden voor scooters’. Er was een weg naast de snelweg die we konden gebruiken, maar op de een of andere manier hield deze halverwege op en ging de rijstvelden in als een kiezelpad. Na heel wat omweggetjes stonden we dus halverwege de snelweg aan de verkeerde kant. Mhh.. niet goed haha. Uiteindelijk moesten we het hele stuk weer terug rijden en besloten we dit keer maar over de snelweg te rijden. Gelukkig kwam er geen verkeer langs. Op de weg terug naar Da Lat stopten we bij de ‘cablecart’, kleine glazen kooitjes die over de hele vallei gingen. Dit gaf ons een geweldig uitzicht maar was toch niet zo spectaculair als we hadden gehoopt. Bij terugkomst gauw onze tas ingepakt en gedoucht. Na het diner ben ik terug naar het hostel gegaan. Dit keer maar eens op tijd naar bed.