Op de scooter in Kampot

Zondag 3 januari:
Vandaag zouden we naar Kampot gaan. Om half 12 was de pickup. Na onze tassen te hebben ingepakt zijn we gaan ontbijten. Het busje kwam zowaar maar 5 minuten te laat.  Na 500 m rijden stopte het busje weer met de mededeling dat we er uit moesten en dat er een ander busje zou komen om ons op te pikken. Euuhm, wat is hier de logica van?  Na een half uur gewacht te hebben kwam het busje.  Met 4 personen op de achterbank gepropt, wat behoorlijk krap was. Uiteindelijk bereikten we het hoogte punt in dit busje, er zaten wel 24 (!) Mensen in dit busje! Families als een hoopje op een gepakt, met z'n 4e op een stoel en bagage vastgesnoerd met touwen omdat de klep niet meer dicht wilde. In plaats van ons direct naar Kampot te brengen fungeerde dit busje als taxi / bezorger. We zijn zeker wel 50 keer gestopt om iets of iemand op te pikken of af te zetten. Na een warme, benauwde rit waren we eindelijk in Kampot. Na wat rondgeslenterd te hebben vonden we een mooi hostel waar het nog vaag naar verf rook. Helemaal nieuw dus! Na wat gegeten te hebben lekker een douche genomen. We besloten de stad in te gaan. Na een wat teleurstellende nightmarket belandde we ergens heel lokaal. Er was een festival  gaande! Op het terrein rond kijkend bleken we de enige blanke te zijn. We werden dan ook vollop aangestaard. Na een tijdje kregen we zicht op een immens podium waar op dat moment een cambodiaanse boyband aan het optreden was. Niet helemaal onze smaak, maar wel grappig om te zien! Na een kleine avondmaaltijd gegeten te hebben besloten we op tijd naar bed te gaan.

Maandag 4 januari: 
De dag begon rustig. Rond een uur of half 10 ontbijten en vervolgens op zoek naar een scooter. Dit bleek nog iets lastiger dan verwacht. De verhuurder tegenover ons had geen ‘automatic bikes. Na wat rond gezocht te hebben hadden we dan eindelijk beet. 3 automatic bikes. Inmiddels liep het al tegen 12u aan en we hadden met nog 2 andere meiden afgesproken (die we kennen vanuit Laos) om half 12. Oeps! Gauw die kant op. Na een lange, voor mij behoorlijk spannende, rit kwamen we aan in Kep. Spannend? Ja, dit was mijn eerste ‘echte’ ritje op een scooter waarbij ik zelf reed! In Kep zijn we meteen maar de zee in gedoken voor wat afkoeling. Na een lokale lunch lokte het strand weer en hier zijn we gebleven tot het tijd was om terug te gaan naar Kampot. Dit verliep niet zoals gepland.. Stephens scooter had een lekke band! Voor we ’t wisten reed iedereen rond in een poging tot iemand te vinden die het kon maken. Gelukkig duurde het niet lang. Naast de weg was een klein bamboehutje met allerlei banden en fiets onderdelen. Na zo’n 20 minuten had hij voor 1$ de band gerepareerd. We konden weer verder crossen! Het ritje terug ging heerlijk soepel, ik begon er zowaar plezier in te krijgen. In Kampot stopte we bij Mad Monkey Hostel, hier verbleven de 2 meiden en 2 jongens met wie we vandaag waren opgetrokken. Een heerlijke duik in het zwembad en een paar drankjes later was het tijd voor een douche en het avondeten. Hierna zijn we weer terug gegaan naar Mad Monkey Hostel waar we een leuk avondje gehad hebben. Vroeg naar bed gaan was hier niet aan de orde!
5 januari: 
Dag 2  op onze scooters in Kampot. Vandaag zouden we naar Bokor National Park gaan. Met de scooters volledig volgetankt (een waarschuwing van een medebackpacker dat we meer benzine nodig zouden hebben dan verwacht) begonnen we onze tocht. De weg leek op de map heel gemakkelijk, maar uiteindelijk bleken we toch zo’n 3 à 4 km verkeerd te zijn gereden. OEPS! Haha. Gauw weer terug en dit keer wel de goeie afslag. De weg zag er veelbelovend uit. Hij strekte zich voor ons uit als een soepele slang van asfalt met glooiende heuvels op de achtergrond. Met een kriebeltje van spanning in mijn maag begonnen we. Op naar de top! De rit verliep soepel en al gauw kon ik mijn spanning iets loslaten. Deze rit was echt gigantisch mooi. In plaats van strak naar het asfalt voor me te ijken durfde ik ook een beetje opzij te kijken. Sommige haarspeldbochten riepen toch weer een beetje spanning op. (ik ben natuurlijk geen ervaren scooterrijder, dit is pas mijn 2e dag op de scooter!) Uitendelijk zijn we zonder problemen boven gekomen, hoe gaaf! Na de tickets geshowd te hebben begonnen we aan onze toer door het park op de scooter. De eerste stop: een gigantisch en toch wat angstaanjagend meer. De stilte hier was overweldigend. Het bos die dit meer omringde was van allerlei kleuren groen voorzien. Maar de bomen die het dichtste bij het meer stonden waren kaal, een beetje vreemd. Na ons vergaapt te hebben aan het meer was onze volgende stop de waterval. Deze waterval was teleurstellend. Het is droogseizoen in Cambodja, wat betekend dat de waterval nagenoeg droog ligt. Over de gigantische rotspartij stroomde dus ook maar een miezerig riviertje. Na de waterval reden we verder over het park. Onze volgende stop was een ‘viewpoint’. Een plek met een uitzicht die zich kilometers voor ons uitstrekte. Vol met allerlei soorten begroeiing en rotsen. Hierna zijn we door gereden naar de verlaten stad. Misschien een mythe en misschien niet. Het verhaal gaat dat boven op de berg van Bokor Hill National Park een stad is. Maar dat deze stad jaren geleden verlaten is toen de Khmer rouge hun opmars maakte. Vol verwachting reden we er naartoe. Een klein beetje teleurgesteld ontdekte we dat er wel wat verlaten gebouwen waren, maar dat er inmiddels ook al weer een nieuw resort gebouwd werd. Toch wel een vreemde gewaarwording, want er waren bijna geen mensen in deze ‘stad’. Na wat verder door te zijn gereden kwamen we langs een lege Chinese tempel en een verlaten kerk. Kijk, daar waren we naar op zoek. Bij de kerk zijn we gestopt. Van de buitenkant leek het op een ‘gewoon’ oud gebouw. Toen we eenmaal binnen waren kreeg ik er toch een beetje de kriebels van. De kerk was vanbinnen bijna helemaal leeg en vervallen. Hier en daar stonden nog wat beeldjes. Alsof het afgesproken was, spraken we niet hardop maar fluisterden we wanneer we wat wilden zeggen. Elke kamer die we instapte gaf dezelfde verlaten en lege indruk. Eenmaal buiten voelde ik wat spanning wegvloeien. Gek wat een oud en leeg gebouw voor invloed op je kan hebben. Achter de kerk liep een paadje omhoog. Mijn nieuwsgierigheid won het weer eens en stapje voor stapje klom ik het paadje omhoog. Al gauw kwamen Stephen en David achter mij aan. Eenmaal boven belandde we op een uitkijkplaats die aan de ene kant zicht gaf op de rest van de ‘berg’ en aan de andere kant bijna volledig met mist omringt was.. De kleine openingen in de mist gaven zicht op de plaatsen Kampot, Kep en wat schitteringen van de zee. We vervolgden onze weg naar het verlaten casino. Dit was een immens groot en statig gebouw maar ook weer volledig verlaten. Het geeft een griezelig gezicht. En je kunt je voorstellen hoe welvarend en levendig dit casino ooit geweest was. Voorzichtig lopend door het casino kwamen we bij een grote lege ‘casino hal’, smalle lange wenteltrappen, kelders, vroegere toiletten, hotelkamers en immense balkons. Hoe gaaf! Toch vond ik het niet prettig om in m’n eentje daar rond te lopen. De plek gaf me de kriebels. Gelukkig konden we contact met elkaar houden door te fluiten, dit geluid weerkaatste door de lege kamers en dat voelde alsof we toch bij elkaar in de buurt waren. Na ons bezoek aan het casino was het tijd om terug te gaan richting Kampot. De zon zou als snel ondergaan en om nou helemaal in het donker die lange weg de berg af te rijden leek me niks. Onderweg zijn we nog gestopt om de zonsondergang te zien. Deze kleurde al snel volledig oranje alsof de lucht in brand stond. Wauw. Na ons vergaapt te hebben aan de zonsondergang vervolgden we onze weg naar beneden. Dit keer kwamen we zonder verdwalen aan in Kampot. Hier hebben we onze scooters terug gebracht en was het tijd voor een uitgebreide douche. De hele dag op de scooter in de brandende zon en soms wat stoffige wegen, dat voelt niet zo fris kan ik je vertellen! Na de douche zijn we gaan eten en moe van een hele dag inspanning zijn we op tijd naar bed gegaan